Jeżeli opanowałeś konstrukcję there is/are to wystarczy wiedzieć, że słowa is/are zastępujemy ich przeszłymi formami was/were, by opisać, że jakaś rzecz lub osoba, gdzieś się znajdowała w przeszłości.

Pozostałe zasady dotyczące budowania i stosowania tej konstrukcji, nie zmieniają się.


I. Kiedy używamy konstrukcji there was/there were



Konstrukcji there was/were używamy, gdy chcemy powiedzieć, że coś, gdzieś się znajduje.

Najczęściej używamy takiej konstrukcji, gdy opisujemy miejsca, pomieszczenia, wystrój wnętrz, domy, mieszkania itd.

II. Jak zbudować tę konstrukcję.

Przykład:

[There was] [a blackboard] [ in the classroom]. → W klasie była/znajdowała się tablica.


[There were] [some chairs] [ in the classroom]. → W klasie było/znajdowało się parę krzeseł.

IV. Czy zawsze muszę zaczynać od there?

Nie zawsze, ale lepiej zacząć. Czasami można napisać na początku miejsce, w którym znajduje się wskazywany przez nas obiekt.

[In the classroom] [there was] [a blackboard]. → W klasie znajdowała się tablica.

III. Kiedy wpisujemy was a kiedy were?



Jeśli chcemy opisać jakiejś miejsce i powiedzieć, że coś gdzieś się znajduje zawsze zaczynamy zdania od

There

Następnie mamy do wyboru dwie formy przeszłe czasownika be (być): was/were

Jeżeli „to", co się gdzieś znajdowało, czyli wskazywany przez nas obiekt jest w liczbie pojedynczej:

[There was] [a blackboard] [ in the classroom]. → W klasie znajdowała się tablica.

(Tylko jedna tablica znajdowała się w klasie).

To wtedy używamy czasownika was.

Jeżeli „to", co się gdzieś znajdowało, czyli wskazywany przez nas obiekt jest w liczbie mnogiej:

[There were][chairs] [ in the classroom]. → W klasie znajdowały się krzesła.

(więcej niż jedno krzesło znajduje się w klasie)

Wtedy używamy czasownika were.

WAŻNE!

Wskazywany przez nas obiekt zawsze jest nieokreślony. Innymi słowy, jeśli jest to policzalny rzeczownik w liczbie pojedynczej to musimy przed nim postawić przedimek nieokreślony a/an.

Natomiast miejsce, w którym wskazywany przez nas obiekt się znajduje, zawsze jest określone. I musimy przed nim postawić przedimek określony the.

[There was] [a blackboard] [ in the classroom]. → W klasie znajdowała się tablica.

Często, jeśli wskazywany przez nas obiekt jest w liczbie mnogiej, to może pojawić się przed nim słówko some (trochę, kilka).

[There were][some chairs] [ in the classroom].



V. Czy możemy zaprzeczyć. Powiedzieć, że czegoś gdzieś nie ma?

Oczywiście.

[There was not (wasn't)] [any blackboard] [ in the classroom]. → W klasie nie było żadnej tablicy.

[There were not (weren't)] any chairs] [ in the classroom]. → W klasie nie było żadnych krzeseł.

Przeczenie tworzymy trzymając się tych samych zasad, które wyjaśniliśmy w pytaniu II.

Wystarczy ustalić formę czasownika i dodać do tego czasownika słówko not.

Czasownik może przyjąć formę skróconą.

W przeczeniu w tej konstrukcji często pojawia się także słówko any (żadnego, żadnej) przed wskazywanym przez nas obiektem.



VI. Czy możemy też zadać pytanie z tą konstrukcją?



Oczywiście.

[Was there] [any blackboard] [ in the classroom]? → Czy w klasie znajdowała się jakaś tablica?

[Were there] [any chairs] [ in the classroom]? → Czy w klasie znajdowały się jakieś krzesła?

Jeżeli chcemy zadać pytanie musimy tylko zastosować inwersję, czyli w tym przypadku zamienić miejscami czasownik i słówko there.

Zaczynamy więc albo od was albo od were i reszta pozostaje bez zmian.

W pytaniu w tej konstrukcji często pojawia się także słówko any (jakiś, jakikolwiek) przed wskazywanym przez nas obiektem.

VII. Czy w tej konstrukcji można ułożyć tylko pytania na „czy"?



NIE!

Możemy zapytać się o coś konkretnego.

[How many chairs] [were there] [in the classroom]?

Ile krzeseł znajdowało się w klasie?

[How much food] [was there] [in the fridge]?

Ile jedzenia było w lodówce?